کتاب پیش رو مصاحبۀ شفاهی نویسنده است با بازماندگان جنگ جهانی دوم. راویانی که در حال حاضر یا از دنیا رفته‌اند یا سال‌های آخر عمر خود را با کوله‌باری از خاطرات تلخ و فراموش‌ناشدنی سپری می‌کنند. آلکسیویچ در خرده‌روایت‌های شخصیت‌های کتاب دست نمی‌برد و به‌هیچ‌وجه قضاوتشان نمی‌کند بلکه با هوشمندی کم‌نظیری کوشیده تا به شنیده شدن صداهای مختلف کمک کند. شاید به همین خاطر است که عنوان جایزۀ نوبل نویسنده «آثار چندصدایی» نام‌گذاری شده‌است. آلکسیویچ کوشیده است تا با زبانی ساده و نثری روان حوادث و مصیبت‌هایی که این کودکان از نزدیک لمس کرده‌اند را به مخاطب ارائه کند.
